Brindisi '65

The images of the faces of the workers, once young laborers in the fields, are placed in dialectical counterpoint with a puppet show that tells the same story of marginalization and social injustice.

Detaylar

Ermanno Olmi "Brindisi '65" filminde işçilerin hayatlarını, sanayileşme sonucu değişen kentleri ve petrokimya sanayinde meydana gelen işçi hareketlerini anlattı. Bu film, yüzlerin görüntüleri ile kukla gösterisini ustaca birleştirerek yoksulluğun ve sosyal adaletsizliğin analizini yaptı. Brindisi'nin panoramasıyla başlayan film, sanayi kenti görüntüsüyle köylü geleneğinin çatışmasında hayat bulan işçi hareketlerini konu alıyor. İşçilerin, çocukların ve köylülerin sesleri, petrokimya patlaması sonrası yaşamın acımasız yüzünü açıkça ortaya koyuyor. İstihdam kayıpları, siyasetle adaletsizlik, işçilerin üzerine çöken sefalet ve zengin ile fakir arasındaki uçurum açıkça gösterildi. Filmdeki kukla gösterisi, işçilerin durumunu yorumlayan dokunaklı bir anlatımdı. "Açlar" olarak nitelendirerek işçilere sesleniyordu. Filmin bir yerinde gösterilen öncü işçilerin ifadeleri, tüm gerçekliği ele geçiremiyordu. Ancak yüzü gizlenmiş bir işçi, bunun tersini savunuyordu. İşçilerin korkularını, ücret eşitsizliğini ve sendika faaliyetlerinin bastırılmasını dile getiriyordu. "Brindisi '65", yalnızca bir film değil, dönemin sosyo-ekonomik mücadelesine dair güçlü bir tarihsel belgedir. Yönetmen Ermanno Olmi'nin siyah-beyaz sinematografisi, anlatıya derinlik ve duygu yoğunluğu katmaktadır.