Eh, Joe?

İçindeki karanlık ekrana bakan ve karısının sesinin ruhunun peşine düşen Joe'nun yer aldığı Samuel Beckett oyunu, hem acı veren iç dıyaloglarıyla hem de yapım tekniğinden dolayı sıkıcılık yaratıcılığa sahiptir. Kamera çekimleri, boyutlu bokeh kullanımı ve editörık Joe'yu gölgeleriyle dolu bir evin hayalet adamıymış gibi, karanlıkta bir köşede için yerleştirebilmektedir. Televizyon vesilesiyle ortaya çıkan neredeyse monolog tarzındaki anlatım biçimi, Joe'nun korkuları ve geçmişteki hatalarının Geleneksel olmayan biçimde evimize kadar ulaşıvermesiyle dayanılmaz bir samimiyet hissi yaratır. Seyirciyi Joe'nun perili ruhunun aktif katılımcısı yıpan bu ortam izleyiciyi umutsuzluk duygusuyla başa başa bırakır. Hem sanatsal riskleri hem de teknik ustalığıyla, film ve tiyatro severler için izlenmesi gereken bir yapımdır.