Finis Terræ

Son Dünya, insan ile doğa, emek ve varoluş, sanat ve ticaret arasındaki ilişki üzerine kasvetli ve melankolik bir meditasyondur. Uzak bir Breton adasının sert ve acımasız manzarasında geçen film, zorlu ve tehlikeli işlerini yapan dört yalnız yosun avcısını konu alıyor. Erkekler deniz ve gökyüzüne karşı sert bir şekilde silüetlenmiş, çevrelerinin enginliğiyle küçültülmüş küçük figürler. Filmin temposu yavaş ve kasıtlıdır, izleyicinin çevrenin güzelliğini ve sertliğini ve erkeklerin işlerinin ritmini özümsemesine olanak tanır. Görüntü yönetmeni Claire Mathon'un kamerası, yosun çeken adamların uzun çekimlerinde, rüzgârda dövülmüş yüzlerinde ve yorgun bedenlerinde gecikiyor. Ses tasarımı da aynı derecede etkileyici, teknelerin gıcırtısını, denizin kükremesini ve martıların uzaktaki çığlıklarını yakalıyor. Son Dünya hem estetik açıdan çarpıcı hem de entelektüel açıdan zorlayıcı bir film. Dikkat ve tefekkür gerektiren ve izleyiciyi derinlemesine ve hareketli bir deneyimle ödüllendiren bir çalışma.