Tar

Tar aksiyon, dost komedisi ve ucuz heyecanların bir araya geldiği, tam olarak uyuşmayan eğlenceli bir karışım. İçeride ise Tar'ın tam olarak neyi hedeflediğini söylemek zor. Christie'nin yönetmenliği çılgınca, bazen tek bir sahnede olmak üzere hızla stiller, tonlar ve türler arasında geçiş yapıyor ve her şey faşist güç kapma olaylarının yaşandığı sepya rengine bürünmüş, boşaltılmış bir paletiyle çekiliyor. Bu yaklaşım bir rahatsızlık katmanı oluşturmak için işe yarıyor, ancak bu rahatsızlık asla daha anlamlı bir şeye dönüşmüyor. Bu tür stil ve tonların birleştirilmesinde sıklıkla olduğu gibi, sonunda elimizde ne kaldığı belli değil.