Une scène d'hypnotisme II

<p>Seyirciler bu bir dakikalık filmde bir kadının nasıl mest edilen birisi tarafından hipnotize edildiğini izler. Sahne kadının bir sandalyede boş boş şekilde başı önde oturmasıyla başlar. Kadın üzerinde savunmasız olduğunu vurgulayan uzun ve dökümlü bir elbise giyer. Mest eden bir erkek tarafından elindeki bazı nesneler hareket ettirilerek başında ritmik hareketler yaparken, kadının gözleri hala önde hareketsiz kalır. Film ani bir şekilde sona erer ve izleyiciler şaşkın, yaşananların sonunu merak eden bir şekilde sahnede kalır.</p> <p>Lumière Kardeşlerin yönettiği bir diğer hipnoz temasına sahip sinema sahnesi olan bu film, kalitesiyle öncekini geçerek daha iyi bir yapım olarak karşımıza çıkar. Bu sahneyi diğerlerinden ayıran en önemli unsur, hipnozcu karakterinin, kadını normal uyanıklık durumundan hipnoz durumuna geçirirken yaşadığı süreci olması gerektiği gibi adım adım göstermesi ve modern seyirciler nezdinde hipnoz eyleminin nasıl gerçekleştirildiği konusunda inanılmaz bir merak uyandırmasıdır. Sahneye hakim olan erkek figürün; bacakları bitişik, vücudu dimdik, kolları iki kenarda hafifçe açık, gövdesi hafifçe geriye doğru eğik hâli ve el kol hareketlerinin ölçülü, oynak, kendine özgün; aynı zamanda alanı tamamen dolduran, kısıtlı ve gizemli duruşu, keçi sakallı ve yönetmen tarafından filmin konsepti çerçevesinde özel olarak tasarlanmış surat ifadesiyle bu gizemli havayı daha da perçinler. Diğer taraftan filmin kadın oyuncusu da asıl göz alıcı performanslardan birini sergiler. Oyuncunun bazı psikolojik durumları hipnozda gerçekliymişçesine ifade etme biçimi, korku, şaşkınlık, hayret, teslimiyet; tüm bunları filmi izleyen herkes herkese anlatmasını istercesine berrak, sıralı ve belirgin bir şekilde göstermesi tek kelimeyle muhteşemdir.</p> <p>Filmin kaynaklandığı hipnozlama tekniği, halk arasında oldukça yaygın olarak kullanılagelen, içerisinde oldukça fazla batıl inanç barındıran, &lsquo;gody' isimli bir yöntemden gelmeyiş olsaydı kuşkusuz sinema dünyasındaki en gerçekçi ve korkutucu sahneler arasına girebilirdi. İlk olarak 1870 yılında bir doktor olan Gustave Le Bon tarafından, sonrasında ise Désiré Magloire Bourneville ve Paul Richer tarafından ileri sürülen bu yöntemin sahtekarlığa dayalı bir yanılsamadan ibaret olduğu daha sonradan Frederik van Emden isimli başka bir doktor tarafından kanıtlanmıştır. Bütün bunlara rağmen bu filmin gerilim sahnelerinin iyi kurgulanması sonucunda, bu scènes animées fotoğraf serisi vizyona girdiğinde bile izleyicinin sırtını ürpertecek bir eser olarak sinemada yerini aldı.</p>