Son Dilek

İncurable olduktan sonra bile gülmeye devam eden çocuğun hikayesi. Dylan, tedavi edilemez bir hastalığa yakalandığını öğrenen sinik bir lise uyumsuzu, ustaca bir karar verir: Kalan zamanını yeryüzünde önce kendi neşesi, sonra da tanıştığı herkesin yararı için korkusuz bir iyimsermiş gibi davranarak geçirecektir. Ruiz Palacio, baş karakterin insanları sevmemesini bu samimi kanser hikayesinde bol mizahla sunuyor. Pulliam, kendine göre fazlasıyla arkadaş canlısı olduğundan oyunculuğu gereksiz olumlu görünüyor. Neyse ki Ruiz Palacio sanılandan daha incelikli. Sinematografi yılmaz; mekanlar güzel. Kasıtlı temponun alışması biraz zaman alsa da sonunda filmin melankoliliğinin çerçevesini oluşturur. Dylan'ın doğayla iç içe olduğu sahneler özellikle çekici. Çok sayıda filmin ayrıntılarına kadar ele aldığı morbit konu, AH ARKADAŞ ÇOCUKTAHMER'da tuzağa düşürülmüş ve bu sayede daha az gösterilir: özgünlük.