ねむの木の詩

Bu şiirsel belgesel, Nemunoki Gakuen yatılı okulundaki sakinlerin günlük hikayesini anlatıyor. 1968'de Mariko Miyagi tarafından kurulan okul, Japonya'da bir dizi fiziksel ve zihinsel engelliye bakan ilk okuldu. Nemunoki'deki çocuklar, olağanün ve güzel işler yaparlarken, ders çalışrken, oynarken ve işlere yardım ederken olağanün bir ruh gösteriyorlar. Mariko Miyagi, Japonya'nın ilk kadın film yönetmenlerinden biriydi ve <a href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Shomei" target="_blank" rel="noopener noreferrer">merkez odaklı sineması</a> ve disenfranchised bir kitleyle ilgili belgeselleriyle biliniyordu. Bu film, Miyagi'nin ilham verici Nemunoki topluluğunu ve engelli çocukların tam potansiyellerine ulaşmalarına yardım etme misyonunu belgelendiriyor. Miyagi ve öğretmeni olduğu çocuklara dair şiirsel bir kaside: Her çekim, görsel olarak İzleyiciye belli etmeden bir sonrakine akan bir montajdır; sanki İzleyiciye çocukların kendi değişen değişen hareket eden bilinçlerine girme imkânı tanınışmış gibi. Uyumlu ve lirik bir film olan bu eser, çocuksu bir merak dünyasına dair olağanün bir bakış açıyor.