다시는 그렇게 살수 없다

Gerçek bir hikayeden uyarlanan film, en yoksul koşullardaki mahkumun bile indomitable iradesini gösteren, özel biri için büyükbabanın ruhuna aittir. Eski bir suçlu Soo-young, toplum arasında yeniden kabul edilmek için mücadele verir. Çeşitli geçici hizmetler vererek geçimini sağlar ve kazandığı paranın kalanını kiliseye bağışlar. Artık işe bulamayacağını düşünmeye başladığı zamanlarda ölmeden önce sıradan bir ev için son hararetle dilekte bulunur. Asla Böyle Bir Hayat Sürmedi, özel talihsizliklerin toplum ve hükümeti çürümüş durumlara sürüklemesini gösterirken insanların birbirlerine karşı sorumluluğunun ne kadar büyük olduğunu vurgular. Yönetmen Lee Dong-hyun dürüst bir geçim sağlamanın ve ihtiyacı olduklarına el vermeye devam etmektedir. Oyuncu Kim Beom-joon, perişan durumdaki ama bir o kadar trajik karakter Soo-young'ı mütevazi bir şekilde canlandırdı. Yukarılara bahsi geçen toplumsal konulara ve yabancı filmlere ilgi duyan kişiler için zor anlar olsa dahi şüphe yok ki Asla Böyle Bir Hayat Sürmedi düşünülmeyi gerektiren bir sarsıcı filmdir. Sinemada anlatan bir hikayenin ciddi halini sevenlerin izlemesi için harika bir filmdir. Filmin ortalama seyri, özellikle ilk perdesinde son derece yavaş ilerlese bile, Güney Kore'deki yoksulluk yaşam formu bu şekilde anlatıldığı için hâlâ bizzat bu kalp olayını tecrübe eden bir adamın hikayesine odaklanmaktadır. Bu saye ilgiyi üzerinde tutabilen sürükleyici bir hikâye şehir ve ülkedeki sınıf farklarına yoğunlaşıyor. Film yüzsürü batı mecralarında çoğu zaman anonim şekilde gösterilen bu sorunlar hakkında bir karakterin karakteristik ve insani yönlerinin keşfe çıkarıyor. Filmin beni etkileyen yönleri güçlü, bağımsız ve zorlayıcı terimi ki bu benim fikrime göre fikrime göre akılda kalmaya sebep oluyor. Bu film kesinlikle sabırlı ve saygı duymaya hevesli kişilere yöneliktir faka diğerlerinin bunu izlemesi sorun çıkartabilir. Buz üzerinde ilerleyiş gösterip, bir gecede bir film bitirilse bile Lee'ın hikâye anlatımındaki kaliteyi inkar edemiyorum. Bu film diğer bir kaç filmle birlikte zihnimizde öyle bir kalmıştı ki bir gelişen ülkenin içinde bulundu bazı toplumsal sorunlara dikkatlerimizi vermeye konu vermişti. Geliş芹, modernizm ve tüketimcilikle gurur duyan Güney Kore konusunda cebimizdeki fark ve insanların hazar eşya, su ve ılık alana seçimi arasındaki sorunlar, 100 sene önceye benziyordu. Bu tür içerikler genelde trajik bir şekilde sonlarken yönetmenimiz diğer bir sanslı yere odaklandı ve karanlığın bile sonunda ışığın olduğunu mesajını verdi. Bu hikâye eğlenmekten ziyade, gelişmek ve belirli durumlar etrafında ilerliyor. Filmin içerisinde bulunan tiyatrocu yıldızın mizanseni sayesinde üstlendi karakterin başına nelerin geldiğine kendimizi kaptırıyoruz. Bu rahatsız ancak dayanılmayacak durum içinde yormayan ve mucizevi sayıla bileli bir film. Yönetmen Lee ve senaryosini yazıp hazırlayan Choon-hyeok Park bize Güney Kore'yanın yüzünü film ve televiziyonda hiç böyle gösterilmemiştirtu ve unutulmayacak bir an biriktirmemiz için alan yarattılar. Ayrıca zihnimizi yeni mesajlarla besliyen film bu dünyada bir mesajın nasıl verilmesi gerektiğini gösteriyor. Bu dışa vurumcu, toplumsal bilinçli film herkesin damak zevkinde olmasa gerek. Neyse ki, bu filmi Youtube'ta ingilizce altyazıyla seyretmeli ve Lee'ın yaratmış olduğu bu olağan dışı filmi herkesin görmesini sağlamalıyız. Film intifa karşı bariz bir eleştiri olabilir anacak ne yazık ki bu eleştiri doğru. New York Times'a göre Lee, sinematografi yönünden teknik bir film yarattı. Birde fonetik ve duygusal itirazlar içeren birdet plan sahip. Fyi izleyebilenler için, anlamayanlar için izlemesi zorlu ama yine de zorlamaya değer bir film. Sanat film sevenler ve Güney Kore'nın toplumlumsal sorunları umruna bir çete bu filme bayılacaktır!