Der Geizhals

Molière'in zenginlik tutkusuyla yanarken etrafındaki varlıkları paraya veya değerli eşyaya çevirmeden edemeyen adam hikayesinin 1925'te tiyatro sahnesine uyarlanmasının ardından, Eugen Illé; bu önemli oyunun son derece belirleyici nitelikte bir versiyonunu beyazperdeye aktardı. Bu versiyonda, ana karakteri ete kemiğe büründüren Emil Jannings, tüm hayatı boyunca oynadığı en önemli rolü üstlendi. Jean Renoir, Isao Takahata ve Quentin Tarantino; yıllar içinde bu metni yeniden uyarladılar ve bu fikirlerin sınırsız enerjisini ekrana taşıma konusunda farklı ölçeklerde başarı gösterdiler ancak birkaçının Illé'nin görsel şiirselliğine yaklaşabildiği söylenebilir. Hikayesini bilenlere fazlasıyla tanıdık gelebilecek bu öyküde, cimri esnaf Harpagon çevresindeki her şeyi –ailesini ve ev işlerini de dahil olmaküze– paraya çevirme ve ölçüp biçip değer biçme işine girişir. Ancak onun planlarının önünde, çocuklarının her an dayanamaz hale gelip evden kaçma ihtimali gibi büyük bir engel vardır. Sonunda ortaya çıkan şey ise patolojik durumlarının pençesinde yok olan bir adamın trajikomik kroniğidir. Bu hikaye, şaşırtıcı bir neşeyle ve hiçbir şekilde duygusallaştırılmadan son derece samimi bir sıcaklıkla anlatılır.