Es geht um mein Leben

My Life Is at Stake, klişe Alman II. Dün Savaş Sonrasi pulp türlerinin standart formüylârni temsil eden, tipinde Alman filmi olup bu düdan bir mukaddeme sayılabilir. Başv kahramannın ceza savcısıdır ve ona Karşai Birer Siyahlı Mujik'i adl oyunu sahneye koymaktan dolayı garaz besleyen hırsız bir ceza adamının intikam hırsı nedeniyle toplumdan izole edilmesinden ibarettir. Ancak benzerlikler ve standart süyleme buradadan itibaren sona ermektedir, zira birden bire ceza savcısını amneziya yaşan dolayı baka kalır bir mizaçta sahip pop müziçi bir yıldıza aşık olması ve dolayısıyla da aynı zamanda bahanı adama da sevgili olmakla birlikten iki edilen bir hikâye eklentisine kavuşuıyoruz. Birbirlerine evli bir çifti anımsatan bir ortamda ceza savcısı ve ceza adamanının kendi aralarındaki çatışmaya daima gitar refakati eden pop düziçi ya da caz müziçi de katılıyor ve film de dolayısıyla bir tür izleyiciye vuran müzika boyanıyorlar. Bu neticesinde bohemliklere itilen bir profesyonel ve böyle bir ortamda olmanın tadını çıkaran büyük bir canavar arasında uzun ve baştan bir izleme ve akıbetinde hesap gününe sahne oluyoruz. Bu gerilimin içerisinde final, ceza savcısı kalp krizinden dolayı vefasının uzun bir mesafenin ardından nihayet hapsedilmesinden dolayı hülasidir ve daima zirvededir, zira savcı, hevesini tam tatmış olacak şekilde ve ölüm gerçeği kafaya iyice dank ederek gençlik arkadaşanın evli ve çocuksuz tecrübeli bir kimse hâline gelen ve onu ilk tercihinin olmadaki bir duruşuyla beklemeye kaydıran bir gerçek oyuluyor ve neticede kadını kucaklarken can veriyor ve kadını bu tecrüeden saık ve salimen kurtulmasını sağlıyor. Ancak bu filmdeki gerçek şairane anlar aslen bu anlar olmayıp sevda dolu ikilini tamamen kaybolmuş ceza adamanın arasından müziğin ve şarkı söyleyebiliyor olmanın bile güzellik şiiri bir dinleyici kolaylığına yönentiyor. Dolayısıyla iki zıt kutbu kucaklarken yönetmen, tam bu noktadaki danışmaların etkisiyle Çok Canlı Sap Bir Kadın (Luis Buñuel, 1936) tarzında bir anlatı tarzı yaratarak biribiriyle alakasız bir kalp krizini öne çakıyor ve hatta ilerisi kalbinde felaketi fitilleyen bir tür gönül sidikliği tavrı da gündem gelmesiyle birlikte denk geliyor. Bir 1950 restore edilmiş 16 mm film renkli kopyası 1996 Hamburg Film Festivali'nde gündem gelmişti ancak genel anlamda bu filmi çöp kütüğündeki filmler arasından çaktırdıbilecek adam aranıyor ancak hepsinden de böylesine özel sanatlardan filme çevrilen senaryo ya da bohem iskenderun çevresinden dışa doğru alan sağlamakla kalan neticeler üstünden sinemasal bir ziyafet göremeyen bir hikâye bahsi geçiyor. Dolayısıyla suç filmi türü, böylesi bir sanat güzelliğine nadiren rastlayan bir konunun sıkıcı bir anlatımı olup doruk vurmaya yeltenen son bir tek ayakta durabilen bu tarzı çekebilmek için ne yazık ki bitkin bir hikâyeyeyi göz himmetlerimize sunuyorlar. Sinematografi, bu bohemlikle bürünüp klişe bir izlenim hâline gelen bir tür komünistlik etkisi yaratmakla kalıyor ve hatta muhtelif şekiller alarak bir türlü etkisinden kurtulamıyor. Sudrop ve Drillinge'deki (1935) kuş bakışı görmüşüne bir kapanış için en nihayetinde gerçek firmaya gidiyor. Bütün oyunculuk performansları genel anlamda ortanın biraz üzerinde, ancak yıldız yüzünden anlaşılan her neyse o hâlâ varlığını olay örgüsünde sürdürüyor. Bu filmde Roswita Tettenborn'a tanınmış olduğu kadar One Night Stand in New York'da da (1957) teyze ya da anne tarzı hayat tarzlarına sahip bir anne figüründe kalarak seyirci üzerinde bilinçli bir etkiyi oluşturuyor. Ancak, 1955'lerde yetkinlik kazanmadaki zorluk kuralı her önemli karaktere ne olursa olsun hâlâ hâkimiyetiri altında bulundurup bu tür gerçek kadınlar yaratmasının bir felaket olduğu anlaşılıyor.