Firenze di Pratolini

Yönetmen Cecilia Mangini'in yazar Vasco Pratolini'in kendi hayatını anlatan bir eseri üzerine yaptığı ikinci filme verdi ismi. Film Florence adını taşıyor. Bu film, biyografi türünde bir hikâye sunuyor ve Pratolini'in yaşadığı Floransalılar'ın ve Pratolini'in oradaki hayatını resmediyor. Savaş sonrası FlorANSA'sından görüntülere ve Pratolini'in sesli anılarına da ev sahipliği yapan film, öğrencilik günlerinde şairin devrimci bir yolculuğa çıktığını gösteriyor. Film, yönetmen Mangini'in FlorANSA'daki günlük hayatı ve sokak görüntüleriyle, Pratolini'in kendi hayat hikâyesi ve aşkları üzerine yazdığı yazılarından alıntılarıyla oluşturulmuştur. Film o kadar gerçekçidir ki, oyuncuların oyunculukları bile gerçek gibidir. Dokumentallerin yanı sıra romantik bir aşk hikayesini de barındıran yapıtta; iki zıt karakterin tek bir bedende buluşmasının yarattığı kargaşa, Pratolini'in feyz almakta olduğu bir dönemle birleştiriliyor. Büyük bir kargaşa ve itiraflar zincirinden oluşan bir anekdotlar serisini anlatan film tek bir dönem üzerine odaklanmıyor. Böyle olunca öne çıkan bir dönem olmadığı için karakterlerle bağ kurmakta da zorluk çekebiliyoruz. FlorANSA'daki büyük bir mağazadaki kadın çalışanlarla birlikte çalıştığı dönemle tanışmakla da kalmıyoruz. Bununla beraber, Tinto Brass'ın müziğinden kurgusuna kadar tüm ekibin katkısı, ödüle layık bir film ortaya koyuyor ve Pratolaini'in yaşadıklarına bir not veriyor.