Head Over Heels

Head Over Heels, Tom Noonan'in etkileyici performansını ve Mary Elizabeth Mastrantonio'nun neşesini içeren ancak kampçılık ve garip geçişlerin bolluğunda kaybolan, ama yine de zarif müzikal bir film. Meta-m müzikal yönü akıllanır şekilde sergileniyor ama film bunu, hikayenin tutkalı ve karakterlerin pahasına izleyicilere sunuyor, bu film, eğlendiriciden ziyade sinir bozacak bir film ortaya koyuyor. Buna ek, filmin 30 dakikalık dolgunun çıkartılmasıyla oluşan uzun ve bağlantısı bozuk bir zaman aralığı kendini belli ediyor. Film öyle felaket bir film ki, neredeyse bu iki yıldızın kariyerini bitirecekti. Sonunda, eleştirmenler, filmin yeniden değerlendirmesini yıllar boyunca yaptılar ve onu affedilebilir kılan unsurlarını buldular. Bazıları, postmodern unsurların ve abartı tonlarının sinir bozucudan ziyade sevimlilik hissiyatı yaratacağını keşfettiler. Film, ilerleyen yıllardaki bazı vasatlar statüsüne ulaştı ve film, film yapımı alanındaki benzeri görülmemeye yatkın bir şeyi hatırladığı için anıldı. Sonuçta, Head Over Heels, yaratıcı bir potansiyelin bulunmasına rağmen, ve müzikal filmlerinde hataların görüldüğü tuhaf bir müziğin cazibeleri arasında en iyi film, bu filmin, sadece müzikal filmlere merakı olduğu için araştırılacak tuhaf ve garip şeyleri görülebilir bir çalışma alanı olabilecek, gerçekten özel ve garip unsurlar barındıran filmin öğeleri, diğer müzikal filmlere de benzer olduğu göze çarpıyor. Entrikasını, zaman zaman belli bir döngüye sokmasından dolayı ve adeta seyirci filmde kaybolma hissi oluşturmuş. Bu sebepten dolayı, yeni müzikal filmlerini merak edenlerin bu filmi seyretmeleri tavsiye etmem ve bu kişilere böyle bir müzikal film hayal kırıklığı yaşamalar ihtimalinden dolayı farklı bir şeyleri övebilirim.