No. 18: Mahagonny

Harry Smith’in son film projesi olan “No. 18: Mahagonny”, Kurt Weill ve Bertolt Brecht’in 1929 tarihli operası “Mahagonny Şenin Yüksselişi ve Düşii” adlı eserinin destansı bir sinematik uyarlamasıdır. Bu iddialı proje, çekimlerin 1970’ten 1972’ye kadar sürerken ve montaj çalışmaların sekiz yıl daha devam etmesiyle on yıldan fazla bir süre yayılan bir çalışmadır. Smith’in titizlikle yürüttüğü yaklaşımıyla film, karmaşık bir sayısal ve sembolik sisteme dönüştü. Allen Ginsberg, Patti Smith ve Jonas Mekas gibi avangart dönemin isimlerinin paha biçilmeden sunulduğu görseller, Robert Mapplethorpe’un stüdiosundan yer alan kurulum eserleri, New York City’ye ait simgesel mekanlar ile Smith’in hayalperest canlandırmalarıyla zarif bir biçimde harmanlanır. “No. 18: Mahagonny,” Harry Smith’in sanatsal becerisinin ve düşünce verdiren ve estetik olarak cezbedici bir sinematik deneyim yaratma kararlılığının bir kanıtıdır.